Ημερολόγιο αλλεργιών

Η παρουσία αλλεργιογόνων μπορεί να είναι πιο έντονη σε διαφορετικές εποχές του χρόνου. Η αλλεργική ρινίτιδα ιδίως πυροδοτείται από τη γύρη που προέρχεται από πολλά διαφορετικά φυτά και χόρτα. Ανάλογα με την εποχή, τα φυτά απελευθερώνουν τη γύρη τους στην ατμόσφαιρα. Χρησιμοποιήστε το παρακάτω χρονολόγιο για να ανακαλύψετε περισσότερα για τα αλλεργιογόνα.

Σκλήθρα (ή κλήθρα):

Η σκλήθρα ευδοκιμεί κυρίως σε υγρά περιβάλλοντα, όπως οι όχθες ποταμών. Ο αρσενικός ίουλος (ταξιανθίες) έχει σκούρο καφέ-κόκκινο χρώμα, που μετατρέπεται σε κιτρινωπό-κόκκινο καθώς αναπτύσσεται. Η γύρη του έχει μέτρια έως υψηλή αλλεργιογόνο επίδραση και απελευθερώνεται από τα τέλη Ιανουαρίου, με περίοδο αιχμής στη διάρκεια του Μαρτίου. Η γύρη της σημύδας και της φουντουκιάς είναι παρόμοια με τη γύρη της σκλήθρας. Τα άτομα που παρουσιάζουν ευαισθησία στη γύρη της σκλήθρας μπορεί να υποφέρουν επίσης και από την παρουσία γύρης που προέρχεται από τη σημύδα ή τη φουντουκιά.

Φλαμουριά:

Η φλαμουριά μπορεί να έχει ύψος έως και 30 μέτρα, ευδοκιμεί ιδίως σε περιοχές με παρουσία νερού, ενώ είναι γνωστή για τον απαλό φλοιό της με γκριζωπό-καφέ χρώμα. Τα άνθη της κοινής φλαμουριάς έχουν μαύρο χρώμα, ενώ σε άλλες ποικιλίες του δέντρου είναι καφέ. Η φλαμουριά έχει μια σχετικά σύντομη περίοδο ανθοφορίας, που διαρκεί περίπου δύο εβδομάδες, τον Μάρτιο ή τον Απρίλιο.

Σημύδα:

Η γύρη σημύδας είναι από τις πιο αλλεργιογόνες ουσίες, ενώ το δέντρο είναι εύκολα αναγνωρίσιμο από το λευκό φλοιό του. Αναπτύσσεται σε σχετικά δασώδεις εκτάσεις ή χέρσα εδάφη, ενώ είναι μάλλον απίθανο να βρεθεί σε πυκνά δάση. Ανάλογα με τις καιρικές συνθήκες, η ανθοφορία της ξεκινάει περίπου στα μέσα Μαρτίου.

Φουντουκιά:

Ως θάμνος που χρειάζεται άφθονο φως, η φουντουκιά συνήθως ευδοκιμεί στις παρυφές δασικών εκτάσεων. Οι αρσενικοί ίουλοι έχουν φωτεινό κίτρινο χρώμα και εντοπίζονται εύκολα από απόσταση.

Βελανιδιά:

Η βελανιδιά ξεχωρίζει για την εμβληματική, εντυπωσιακή της εμφάνιση και τα μοναδικά φύλλα της. Ο φλοιός της είναι τραχύς, σκούρος, με ευθύγραμμες ρωγμές. Οι αρσενικοί ίουλοι εμφανίζονται ταυτόχρονα με τα φύλλα και η γύρη τους απελευθερώνεται τον Απρίλιο και τον Μάιο. Η βελανιδιά έχει μέτρια αλλεργιογόνο επίδραση.

Πλάτανος:

Τα πλατάνια είναι τεράστια δέντρα με φύλλα που μοιάζουν με αυτά του σφένδαμου και χαρακτηριστικό κορμό που ξεφλουδίζει σε μεγάλα κομμάτια. Ο εξωτερικός φλοιός είναι συνήθως σκούρος, ενώ οι εσωτερικές στοιβάδες έχουν ανοιχτό κίτρινο ή καφέ χρώμα. Λόγω της ανθεκτικότητάς τους στη ρύπανση, τα πλατάνια βρίσκονται πολύ συχνά σε πόλεις. Τα άνθη τους συγκεντρώνονται σε μικρές σφαίρες επάνω σε μακριά, κρεμαστά στελέχη, ενώ η περίοδος ανθοφορίας κυμαίνεται μεταξύ Μαρτίου και Μαΐου. Τα συνήθη αλλεργικά συμπτώματα στη διάρκεια αυτής της περιόδου συνήθως προκαλούνται από τη σημύδα, αλλά και τη σκλήθρα, τη φουντουκιά, το γαύρο, τη βελανιδιά, την οξιά, την καστανιά, καθώς επίσης και διάφορα αγριόχορτα.

Ιτιά:

Η ιτιά ευδοκιμεί συχνά σε υγρά, αμμώδη εδάφη κοντά σε ποτάμια και λίμνες. Τα ανθισμένα μπουμπούκια έχουν συνήθως λευκές, ασημί ίνες και κιτρινίζουν όταν οι ανθήρες βγαίνουν στη διάρκεια της επικονίασης. Η ανθοφορία ξεκινά κυρίως τον Μάρτιο, αλλά καθώς υπάρχουν πάρα πολλά διαφορετικά είδη ιτιάς, η γύρη τους εξακολουθεί να απελευθερώνεται έως και τον Ιούνιο. Η αλλεργιογόνος δραστικότητα της ιτιάς είναι χαμηλή, ωστόσο υπάρχει πιθανότητα διασταυρούμενων αντιδράσεων σε συνδυασμό με την κοινή γύρη.

Ελαιοκράμβη:

Πρόκειται για μια ευρέως διαδεδομένη γεωργική καλλιέργεια με δυσάρεστη οσμή και κίτρινα άνθη. Αν και τα άνθη επικονιάζονται από έντομα, η γύρη μπορεί να μεταφερθεί με τον αέρα και να ταξιδέψει με τη βοήθεια του ανέμου για πολλά χιλιόμετρα. Η βασική περίοδος ανθοφορίας διαρκεί από τον Απρίλιο έως τον Μάιο, με χαμηλή έως μέτρια αλλεργιογόνο επίδραση.

Αρνόγλωσσο:

Τα φύλλα αυτού του μικρού βοτάνου συνήθως σχηματίζουν ένα ρόδακα που βρίσκεται σε απευθείας επαφή με το έδαφος. Τα άνθη βρίσκονται επάνω σε μακριούς μίσχους χωρίς φύλλα και με εντυπωσιακή αντοχή. Τα επίπεδα γύρης δεν είναι συνήθως πολύ υψηλά, ενώ η απελευθέρωσή της διαρκεί από τον Μάιο έως τον Σεπτέμβριο, χωρίς ιδιαίτερες περιόδους έξαρσης.

Μοσχολέμονο:

Το μοσχολέμονο μπορεί να φτάσει και τα 30 μέτρα σε ύψος, ενώ συχνά χρησιμοποιείται για καλλωπιστικούς σκοπούς, σε δεντροστοιχίες κατά μήκος των πεζοδρομίων. Τα φύλλα του έχουν σχήμα καρδιάς και τα άνθη του εμφανίζονται συνήθως τον Ιούνιο, αλλά δεν έχουν καθόλου ή σχεδόν καθόλου αλλεργιογόνο δράση.

Τσουκνίδα:

Ένα φυτό πολύ γνωστό κυρίως για το επώδυνο τσίμπημά του. Η τσουκνίδα αναπτύσσεται συνήθως σε εγκαταλελειμμένες εκτάσεις με αζωτούχα εδάφη. Η ανθοφορία της διαρκεί από τον Ιούνιο έως τον Σεπτέμβριο, αλλά έχει ελάχιστη ή καθόλου αλλεργιογόνο δράση.

Οξαλίδα, λάπαθο:

Και τα δύο αυτά κοινά βότανα της υπαίθρου έχουν μικρά, δυσδιάκριτα κοκκινωπά άνθη. Συνήθως αναπτύσσονται σε λιβάδια και βοσκότοπους, και μερικές φορές σε αμμώδεις παράλιες περιοχές. Η ανθοφορία τους εκτείνεται από τον Απρίλιο έως τον Σεπτέμβριο και η γύρη τους έχει μέτρια έως υψηλή αλλεργιογόνο επίδραση.

Γρασίδια:

Πολυάριθμα είδη γρασιδιών αναπτύσσονται σε ύψος, απελευθερώνοντας γύρη από τον Μάιο έως τον Σεπτέμβριο, με ιδιαίτερη έξαρση τον Ιούνιο και τον Ιούλιο. Τα είδη με την υψηλότερη αλλεργιογόνο δράση είναι εκείνα που αναπτύσσονται σε ύψος σε βοσκότοπους, π.χ. τριφύλλι, δακτυλίς, γρασίδι βρώμης και λόλιο (ήρα). Όλα έχουν υψηλή αλλεργιογόνο δράση, με την καλλιεργούμενη σίκαλη να παρουσιάζει ίσως την ισχυρότερη.

Αρτεμισία:

Αυτό το ποώδες αγριόχορτο με ξυλώδες στέλεχος απαντάται σε άγονους τόπους και μπορεί να φτάσει σε ύψος τα 2 μέτρα. Τα φύλλα έχουν σχισμές και λευκές ίνες στην κάτω πλευρά. Τα άνθη της είναι πολύ μικρά, με κίτρινη έως κοκκινωπή-καφέ απόχρωση. Στην Ευρώπη, η περίοδος ανθοφορίας τους αρχίζει περί στα τέλη Ιουλίου. Η αρτεμισία παρουσιάζει υψηλή αλλεργιογόνο δράση.

Μύκητες: Alternaria:

Το Alternaria είναι ένας μύκητας που εμφανίζεται με τη μορφή σκουρόχρωμων γραμμών, κηλίδων ή κύκλων με διάμετρο έως και ενός πιάτου, ενώ συχνά βρίσκεται σε υγρούς χώρους, όπως το μπάνιο. Αναπτύσσεται σε φυσικούς, εξωτερικούς χώρους επάνω σε φυτικό υλικό, αλλά και σε εσωτερικούς χώρους, επάνω σε ξύλινες επιφάνειες, μονώσεις σιλικόνης, τοίχους ή υφάσματα, όπου η συμπύκνωση νερού ή άλλες πηγές υγρασίας εξασφαλίζουν ένα αρκετά υγρό περιβάλλον. Στην κεντρική Ευρώπη, η περίοδος ανάπτυξης του Alternaria ξεκινά στα μέσα Ιουνίου, κορυφώνεται τον Ιούλιο ή τον Αύγουστο και ολοκληρώνεται με τους αερομεταφερόμενους σπόρους τον Σεπτέμβριο ή τον Οκτώβριο. Ορισμένες φορές, τα φορτία σπόρων είναι ιδιαίτερα υψηλά έπειτα από καλοκαιρινές βροχές και η συναγωγή θερμότητας συμβάλλει στην αερομεταφορά των σπόρων όταν το έδαφος στεγνώνει. Οι σπόροι του Alternaria έχουν μέτρια έως υψηλή αλλεργιογόνο δράση.

Μύκητες: Cladosporium:

Το Cladosporium είναι ένας ιδιαίτερα συνηθισμένος μύκητας σε όλο τον κόσμο. Σε εξωτερικούς χώρους, απαντάται συχνά σε σάπια οργανική ύλη, όπως φυτά και ξύλο, ενώ σε εσωτερικούς χώρους μπορεί να αναπτυχθεί σε τοίχους και αντικείμενα ευαίσθητα σε φθορές από το νερό, αλλά ακόμη και σε τρόφιμα εντός ψυγείου. Οι μικροί σπόροι έχουν μια ευδιάκριτα τραχιά επιφάνεια και ανοιχτό καφέ έως σκούρο καφέ χρώμα. Όπως και στην περίπτωση του μύκητα Alternaria, η περίοδος ανάπτυξης ξεκινά στα μέσα Ιουνίου, κορυφώνεται τον Ιούλιο και τον Αύγουστο και ολοκληρώνεται με τους αερομεταφερόμενους σπόρους τον Σεπτέμβριο και τον Οκτώβριο. Ορισμένες φορές, τα φορτία σπόρων είναι ιδιαίτερα υψηλά έπειτα από καλοκαιρινές βροχές και η συναγωγή θερμότητας συμβάλλει στην αερομεταφορά των σπόρων όταν το έδαφος στεγνώνει. Οι σπόροι του Cladosporium έχουν μέτρια αλλεργιογόνο δράση.

Ακάρεα σκόνης:

Οι αλλεργικές αντιδράσεις στα οικιακά ακάρεα σκόνης είναι πολύ συνηθισμένες. Πρόκειται για τη γνωστή αλλεργία στη σκόνη, με κλασικά συμπτώματα όπως καταρροή, κνησμός ή συμφόρηση, κνησμός ή οίδημα στα μάτια και βήχας, ιδιαίτερα μετά το πρωινό ξύπνημα. Στην πραγματικότητα, η αλλεργιογόνος επίδραση δεν οφείλεται τόσο στα ίδια τα ακάρεα, όσο στα απεκκρίματά τους. Αυτά είναι μικρότερα από τους συνηθισμένους κόκκους γύρης, επικαλυμμένα με ένα λεπτό στρώμα κελύφους το οποίο διασπάται με τον καιρό, απελευθερώνοντας ακόμη μικρότερα αλλεργιογόνα σωματίδια.

Κατοικίδια:

Οι γάτες και οι σκύλοι αποτελούν χρόνιες αλλεργιογόνες αιτίες, ενώ η εκδήλωση αλλεργιών οφείλεται κυρίως στα ζωικά επιθήλια (νεκρά δερματικά κύτταρα στο τρίχωμα). Τα κατοικίδια αποβάλλουν διαρκώς τρίχες και δερματικά κύτταρα, ιδίως κατά τον καλλωπισμό. Το ζωικά επιθήλια επικάθονται σε κλινοσκεπάσματα, χαλιά και έπιπλα, ενώ αιωρούνται στον αέρα, όταν διαταραχθούν. Το άγγιγμα και το χάιδεμα γατών και άλλων ζώων μπορούν επίσης να προκαλέσουν αλλεργικές αντιδράσεις, όπως ερεθισμούς του δέρματος και κνησμώδη εξανθήματα.